Auter: Henk Boeve
Na het officiële gedeelte van de Algemene Ledenvergadering van de Ondernemersvereniging “Emst” in de Hezebrink had het bestuur Emsternaar Linda van Impelen uitgenodigd om haar verhaal te vertellen hoe zij zilver won op de Paralympische Spelen in Pyeongchang in Zuid-Korea op het onderdeel reuzenslalom en de weg daar naar toe.
Linda van Impelen vertelde dat ze geboren is in het Brabantse Mierlo. De 32-jarige van Impelen noemt de prestatie “supermooi”. Tien jaar geleden had ze hier nog nooit over nagedacht. Toen kwam ze nog niet in aanmerking voor de Paralympische Spelen. Echter in 2009 ging het mis.
Ze brak haar rug bij een auto-ongeluk. Ik was voor stage in Australië. Ik heb gestudeerd aan de HTRO te Deventer. Hier moest ik verplicht een half jaar stagelopen in het buitenland en dat werd dus Australië. Wat, in mijn geval, helemaal niet erg was. Want naast het skiën is ook reizen een passie van me.
Mijn vriend en ik maakten een rondreis in een camper. Ik had mijn benen op het dashboard, want dat zat gewoon lekker. We reden op een landweggetje en mijn vriend wilde uitwijken voor een tegemoetkomende auto. Hij schoot uit automatisme naar rechts, maar in Australië rijden ze natuurlijk links. Wat volgde was een frontale botsing. Linda had geen gordel om. Omdat ze wat hoger zat in de camper, schoof de neus van de andere auto onder haar door en werd ze omhoog gegooid. Ze hield een dwarslaesie aan het ongeluk over. In de camper zaten geen airbags, want het was een oud campertje, maar met airbags waren mijn verwondingen waarschijnlijk net zo erg geweest, zegt Linda.
Zo werd ze 3 weken verpleegd in het Princess Alexandra Hospital in Brisbane voordat ze naar Nederland mocht vliegen en opgenomen werd in het Deventer ziekenhuis. Linda moest opnieuw leren leven, maar nu wel in een rolstoel. Ze moest revalideren en dat deed ze bij het revalidatiecentrum Roessingh in Enschede. Bij Roessingh is Linda op zoek gegaan naar voorbeelden. Mensen die hetzelfde hadden meegemaakt. Ook een dwarslaesie hadden opgelopen. En hierna nog steeds alles uit het leven haalden. En deze zijn er, zegt Linda. Ik wilde gaan zit skiën. Je onderlijf zit dan helemaal vast. Je moet dit vergelijken met een soort grote skischoen. Na vele wedstrijden in het buitenland bleek dat ik wel mee te kunnen komen met de rest van de wereld. Ik hoopte op de Spelen natuurlijk een medaille binnen te kunnen slepen, maar dat het een zilveren zou worden, dat had ik nooit verwacht, zegt ze.
Maar bijna had ze de Paralympische Spelen niet gehaald. In februari ging ze keihard onderuit in Canada tijdens een training. Ze vloog een paar keer over de kop en kwam in het ziekenhuis terecht. Met een gebroken pink en een spier die bij de aanhechting van haar rib was gescheurd werd het wel spannend of ze wel kon gaan. De afdaling liet ze schieten door die blessure, maar het hinderde haar niet om op de reuzenslalom te starten en af te sluiten met een zilveren medaille.
De Japanse Momoka Muraoka won zowel de 1e als de 2e run. Linda had veel te duchten van Claudia Loesch en uiteindelijk hield ze een voorsprong over van 0,06 seconde op de Oostenrijkse.
Of ze de volgende Paralympische Spelen er ook nog bij zal zijn, dat kan ze nu nog niet zeggen. Wel heeft ze nog een grote wens en dat is dat “gewone” Olympische Spelen en de Paralympische Spelen gelijktijdig gehouden gaan worden.
