“Een aantal zeer luide knallen zorgde er voor dat ik ’s morgens al voor 07:00 uur rechtovereind in mijn bed zat. Dit was wel heel erg dichtbij…
Volgens de geruchten kwamen de geallieerden strijdkrachten steeds dichterbij. Zouden wij nu midden in de vuurlinie liggen? Omdat het daarna gelukkig weer stil werd zijn we voorzichtig naar buiten gegaan om te kijken wat er was gebeurd. Waren er bommen ingeslagen? Het waren geen bommen. De Nazi’s waren bang voor de oprukkende geallieerden en hadden de ingegraven tanks bij de Kerckekamp en ’t Haackhuis opgeblazen. (Redactie: tegenwoordig zit hier de Monuta en Clondalkin Flexible Packaging)
We hoorden ook dat de statige Eiken die langs de Dorpsstraat/Emsterweg stonden, over deze weg waren gevallen. Dat hadden de nazi’s dat gedaan om de opmars te vertragen. De weg tussen de Molenbeek en verhuisbedrijf Bomhof (Redactie: nu zit hier Mase Trading) lag vol met kruislings gevallen eiken. Daar kon niemand meer rijden. Binnen een hele korte tijd waren we met z’n allen daar bezig met handzagen en bijlen om de weg vrij te maken. Behoorlijk zwaar werk, maar zo’n twee en een half uur later was de klus geklaard.
Even na 11 uur klonk geronk. Een Harley Davidson motor kwam aanrijden. Het was een zijspan met daarop een Canadees. En deze reedt op zijn zijspan door Vaassen heen. We waren bevrijd!!
’s Middags stond het hele dorp feest te vieren in de Dorpsstraat. Vlaggen hingen uit en overal zag je oranje versiersels. Ik heb nog steeds geen idee waar dat allemaal vandaan kwam. Maar het was een grote hossende zingende, en dansende menigte. Muziek, drank, eten waren niet nodig. Dit was FEEST. We waren bevrijd, verlost van de nazi’s.”
Helaas waren er ook hier ook mensen die de kant van de nazi’s hadden gekozen. In de volksmond ook NSB-ers genoemd. (De NSB, de Nationaal-Socialistische Beweging, was op nationaalsocialistische leest geschoeid en fungeerde ten tijde van de Tweede Wereldoorlog als collaboratiepartij.) Zij werden verzameld bij de garage aan de dorpsstraat en zijn waarschijnlijk later overgedragen aan de autoriteiten.
De Canadees die met zijn zijspan door Vaassen reed tot Emst, was Roger Jean-Marie. Een naam die onlosmakend met Vaassen verbonden is. Op 17 april 2015 werd aan de Apeldoornseweg in Vaassen bij huisnummer 133 een zuil onthuld ter herinnering aan de bevrijding, toen precies 70 jaar later.
Het nieuws- en advertentieblad voor Epe melde op 11 mei 1945 “In plaats van de door de NSB’ers weggehaalde Julianaboom is, op initiatief van de desbetreffende commissie, nog vóór den verjaardag van de Prinses een nieuwe geplaatst”. En ook hebben de (Prinses) Julianalaan en Prins Bernhardlaan in Vaassen en Epe toen hun oude namen weer teruggekregen.
De Canadezen schreven over hun verslag ver de bevrijding van Epe: “Ons B-eskadron had de tijd van zijn leven. Op een patrouille van Kampen naar Elburg reden we op topsnelheid over de hoofdwegen, waarbij we dorp na dorp bevrijdden, wat het werk van de dag was. De burgemeester van Epe bood ons bij terugkeer in het dorp een groot bal aan. En dat gebeurde ’s avonds in een uit z’n dak gaand dorp. “
Bij het zoeken naar informatie over de bevrijding van Vaassen kwamen we ook de volgende tekst tegen: “Overigens was de eerste geallieerde geen Canadees, maar een Nederlander: korporaal-motorrijder G. van Aken uit Eindhoven, die op 17 april een eindje ging rijden en min of meer per toeval in Epe terecht kwam, waar hij hoorde dat de Duitse bezetters ’s morgens, nadat ze een bom op de Hoofdstraat tot ontploffing hadden gebracht om de opmars van de geallieerden te vertragen, allemaal waren verdwenen. De Canadese motorrijder Jean Marie Roger was de eerste buitenlandse bevrijder van Epe.”
We denken dat op 17 april niemand meer op de klok heeft gekeken. De ene bevrijder reed via de Dorpsstraat en de andere langs het kanaal. De gemeente Epe was bevrijd en dat was de belangrijkste gebeurtenis op 17 april 1945. En om die reden zullen ook vele inwoners van de gemeente Epe vandaag weer de Nederlandse vlag uithangen.
